De hoogste goedheid is als water

‘Als niet-doen wordt gedaan, blijft niets ongedaan.’ Dankzij paradoxen als deze oefent het taoïsme een grote aantrekkingskracht op de westerse lezer uit. Maar kunnen wij deze klassieke Chinese filosofie en levenskunst ook werkelijk begrijpen?

In mijn bijdrage hoop ik te laten zien dat taoïstische denkers als Laozi (‘Oude Meester’, vermoedelijk vierde eeuw v.Chr.) en Zhuangzi (‘Meester Zhuang’) een visie op het leven formuleerden die nog steeds inspirerend en springlevend is. Met hun bijzondere concepten als ‘de deugd die niet deugt’ en ‘het doen van het niet-doen (Chinees wei wuwei)’ dagen ze hun lezers uit om verder te kijken dan hun vastgeroeste schijnzekerheden over zichzelf, de wereld en de moraal.

Dat deze filosofie van de grenzeloze vrijheid geenszins amoreel is, toont de vergelijking van de hoogste goedheid met water. De taoïstische wijze deelt zijn goedheid dan ook belangeloos aan alles en iedereen uit, terwijl hij zich afstemt op de allesdoordringende Weg: Tao.

Michel Dijkstra (1982) studeerde filosofie, Sanskriet en journalistiek in Groningen. Hij publiceerde onder andere Zenboeddhisme (Ambo 2010) en Inleiding taoïstische filosofie (red, 2015). Momenteel rondt hij zijn comparatief filosofische proefschrift af over Meister Eckhart en zenmeester Dogen.

Photo by Tyler Shaddix on Unsplash